Na początku tego roku udało mi się wreszcie zmobilizować, by skończyć którąś z książek zalegających na moich półkach. Niekoniecznie musiała to być proza, nastawiłem się raczej na zdobywanie umiejętności ścisłych. I muszę przyznać, że udało mi się wkręcić w czytanie znacznie lepiej niż się spodziewałem na początku. Do połowy marca odhaczyłem już 5 tytułów 🙂 Nabrałem zapału do sięgania po książkę, zamiast siadania do przeglądania internetu. Wcześniej odmawianie sobie prokrastynacji nie szło tak łatwo.
W moim wyrabianiu nawyku codziennego czytania książek najważniejsze było oderwanie się od komputera. Klikałem po raz wtóry link do FB, Wykopu, kanałów informacyjnych, by przejrzeć co wpadło nowego, zamknąć zakładkę i trochę podświadomie ponownie otworzyć ten sam link. Gdy już zdecydowałem się na walkę z prokrastynacją, zacząłem zwracać uwagę na takie moje bezsensowne zachowania. Gdy tylko orientuję się, że czytam to samo na Wykopie po raz któryś lub zwyczajnie nie wiem co robić dalej w internecie, to mam już na to prosty sposób. Jakkolwiek banalnie to nie zabrzmi, po prostu wyłączam kompa i wstaję z krzesła. To dwie czynności, które w końcu nauczyłem się powtarzać w takiej sytuacji automatycznie. Jednocześnie jest to cliché, aż głowa boli. Jednak obecnie właśnie taka moja reakcja na bezproduktywność daje impuls, pobudza organizm, stawia granicę między bezmyślnym klikaniem a pracą. Gdy wstanę od komputera mogę na nowo zaplanować sobie najbliższe godziny. Ostatnio odkładam telefon poza zasięg wzroku, biorę do ręki książkę lub przypominam sobie o bieżących obowiązkach.
Postawiłem sobie ambitne plany odhaczenia do końca tego roku kilkunastu książek z mojej półki i jak dotąd jestem zadowolony z efektów. Na razie idą tytuły o rozwoju osobistym i programowaniu. Liczę na wyniesienie z każdej z nich maksimum wiedzy i wniosków, więc staram się iść w jakość – nie ilość. Bardziej ucieszy mnie zrozumienie płynącego z nich przekazu niż pobicie rekordu przewróconych stron.